Οι αρχι-μεταλλουργοί του Όρους Joerlak συμφωνούν μόνο σε ένα μοναδικό πράγμα: ότι το κέρας ενός μεγάκερου είναι πολυτιμότερο από οποιοδήποτε κράμα. Και από όλα αυτά τα κέρατα, το μεγαλύτερο και πιο αιχμηρό ανήκει στο θηρίο που ονομάζεται Magnus. Για μισή γενιά, ο Magnus ασχολιόταν με το να καρφώνει τα κορμιά των κυνηγών που διεκδικούσαν τους θησαυρούς του λαού του. Κάθε φορά θα γυρνούσε στη σπηλιά του με τις οπλές και το κέρατό του βαμμένα κόκκινα, ώσπου η Μητριάρχης του παρότρυνε αυτόν και το λαό του να αναζητήσουν καταφύγιο στο βορρά, πέρα από τη σκιά του βουνού. Αλλά ο Magnus χλεύασε την ιδέα, μιας και ποτέ δεν είχε αποτύχει στη υπεράσπιση του λαού του. Αποφάσισε ότι οι μεγάκεροι έπρεπε να μείνουν, γιατί ένα μεγάκερος δεν πιστεύει σε συμπτώσεις... ούτε αλλάζει ποτέ το μυαλό του.

Αλλά όταν το ηφαίστειο του Όρου Joerlak ξύπνησε, ο μισός λαός του χάθηκε στη φωτιά και τη στάχτη, οπότε και ο Magnus αναθεώρησε. Οι επιζώντες κινήθηκαν προς το βορρά, ώσπου έπεσαν σε μια ενέδρα που είχε στηθεί από εκατό κυνηγούς αρματωμένοι με ατσάλι και τόξα. Ο Magnus δεν εξεπλάγη. Οδήγησε την επίθεση με τους αγριότερους αδερφούς και αδελφές του εναντίον των εχθρών τους και πολέμησε με τόση βαρβαρότητα που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με το βουνό που ξέρναγε φωτιές πίσω του. Εντωμεταξύ οι γηραιοί, οι μητέρες και τα παιδιά χάθηκαν στη πορεία. Οι αρχι-μεταλλουργοί διαφωνούν για το τι συνέβη στη συνέχεια.

Κάποιοι λένε ότι ο Magnus επανασυνδέθηκε με το λαό του, ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι υπέκυψε στα τραύματά του και απεβίωσε δίπλα στο σώμα της Μητριάρχης του. Καμία θεωρία δεν είναι σωστή όμως. Ο Magnus όντως ορκίστηκε να επανασυνδεθεί με το λαό του... αφού όμως αναζητήσει τους υπεύθυνους για την ενεργοποίηση του ηφαιστείου του Όρους Joerlak και τους δει να πεθαίνουν από το κέρατό του, διότι ένας μεγάκερος δεν πιστεύει σε συμπτώσεις.