Po długoletniej służbie podczas wojen, przewrotów, zamieszek i rewolucji, postawny Aurel widział wystarczająco wiele. Oprócz kilku świecidełek i swojej sporej emerytury, były inżynier odszedł z czymś jednak znacznie bardziej interesującym: dawno zapomnianymi, niekompletnymi schematami Gyrocoptera, pierwszego na świecie załogowego niemagicznego urządzenia latającego. Schowawszy się w tropikalnej dziczy Archipelagu Pyłów oraz posiadając wyłącznie czas i pieniądze, rozpoczął budowę maszyny.

Lata mijały i stosy nieudanych prototypów rosły, a on zastanawiał się, czy mechaniczny lot jest w ogóle możliwy. Dekadę i dzień po odejściu na emeryturę, podczas słonecznego popołudnia wypełnionego południową bryzą, Aurel wsiadł do swojego najnowszego modelu, pełen bezsilności i oczekując porażki. Stękając z wysiłku, pociągnął za linkę zapłonu i osłonił głowę, spodziewając się nieuniknionej eksplozji. Jednak ku jego największemu zaskoczeniu zaczął się unosić i, po kilku nerwowych poprawkach, stabilizować. Po godzinie nurkował i ścigał się z bryzą na równi z mewami. Aurel czuł się wypełniony zachwycającym cudem lotu.

Gdy zbliżał się zmierzch, ustalił kurs powrotny do warsztatu, ale w chwilę po zawróceniu kula armatnia przedziurawiła mu statecznik. Wyswobodziwszy się z wraku, popłynął do najbliższego skrawka ziemi w zasięgu wzroku i klął, oglądając statek odpowiedzialny za wystrzał zbierający resztki. Po kilku dniach, gdy Aurel powrócił do swojego warsztatu, rozpoczął prace nad kolejnym Gyrocopterem, tym razem jednak mogącym przenosić znacznie cięższy i niebezpieczniejszy ładunek.