Słabo poznane przez zamieszkujących suchy ląd, zatopione kazamaty Mrocznej Rafy są miejscem, gdzie za zbrodnie wyrządzone innym zsyłani są najgorsi z najgorszych mieszkańców oceanu. To szczelnie odgrodzony loch pełen morderczych slithereeńczyków, zdradzieckich Głębinowców i socjopatycznych merantów. W tym mrocznym, niebezpiecznym labiryncie strzeżonym przez węgorze i ogromne ukwiały, tylko najokrutniejsi są w stanie przeżyć. Slark, wtrącony do Mrocznej Rafy za nieokreślone zbrodnie, spędził połowę swojego życia bez jakiegokolwiek wsparcia czy życzliwości, nie ufając nikomu i przeżywając tylko dzięki kombinacji sprytu, podstępu i bezwzględności. Knując swą pechową ucieczkę, niesławna Dwunastka z Mrocznej Rafy zabijała każdego, kto mógłby przejrzeć ich niecne zamiary, lecz w jakiś sposób Slark zdołał odkryć ich plan i dołączyć do grupy. Dziesięciu z Dwunastki zginęło podczas próby ucieczki; pozostała dwójka została złapana, zawleczona z powrotem do Mrocznej Rafy i poddana publicznej egzekucji ku uciesze współwięźniów. Slark, niepisany trzynasty członek grupy, wykorzystał zamieszanie wywołane przez towarzyszy i wymknął się bez większych przeszkód. Do dzisiaj Slark, nieuchwytny mieszkaniec mięsożernego lasu namorzynowego rozciągającego się po południowy kraniec Cieniobrzegu, pozostaje jedynym uciekinierem z Mrocznej Rafy.