Ο Rizzrack ακόμα μπορούσε να ακούσει τις κραυγές μέσα στο κεφάλι του. Δούλευε, στρίβοντας μανιωδώς κλειδιά, γυρνώντας βίδες, κατασκευάζοντας, σμιλεύοντας και σφυρηλατώντας. Ο ύπνος του διέφευγε, γιατί μοναχά κατασκεύαζε. Μήνες είχαν περάσει, από τότε που είχε κλειστεί στο εργαστήρι του θείου του, αλλά το δημιούργημά του ήταν σχεδόν έτοιμο. Έτριξε την πλάτη του καθώς τα μάτια του έκλειναν και είδε μια κουβέρτα από λουλούδια να επιπλέουν στα ήρεμα κύματα του Κόλπου του Οιωνισμού, προτού εκραγούν σχηματίζοντας ένα σύννεφο γύρης, το οποίο σίγασε ζωές καθώς έκλεισε τους πνεύμονες. Ξύπνησε με πνιγμένη ανάσα. Για ώρες, ο ρυθμικός ήχος μιας ακονόπετρας ακουγόταν στο μαγαζί επειδή ακόνιζε μια σειρά από ογκώδεις λεπίδες, και το μυαλό του ήταν γεμάτο εικόνες από περικοκλάδες που στραγγάλιζαν τους γείτονές του και περιτύλιγαν τα σπίτια τους. Η πλημμύρα του Κόλπου του Οιωνισμού δεν ήταν πλέον τίποτα μπροστά στο βίαιο τρόμο που ρίζωσε αφότου τα νερά αποσύρθηκαν από τα τείχη της πόλης.

Αλλά νόμιζε ότι η πριονιστική στολή θα τον κάνει δυνατό και θα του παρέχει ασφάλεια, επιτρέποντάς του να διατηρήσει λίγη ελπίδα προτού η πλήρης δύναμη του φόβου του καταρρεύσει μέσα στο μαραμένο μυαλό του. Κλαδιά και φλοιοί και αίμα. Όταν η πόλη αλώθηκε, ο Rizzrack απομάκρυνε δέντρα που περπατούσαν, μαχόντουσαν και σκότωναν. Τα δέντρα είχαν γκρεμίσει τις πύλες και εισήλθαν μέσα στην πόλη. Δέντρα είχαν συνθλίψει και κατατροπώσει και καταπατήσει τους τελευταίους υπερασπιστές του Κόλπου του Οιωνισμού, ενώ καταδίωξαν τους ελάχιστους πρόσφυγες. Μέσα σε αποπνικτική ησυχία, ο Rizzrack ξετύλιξε τη χοντρή αλυσίδα του από το βραχίονα της στολής, ενώ τα χέρια του έτρεμαν καθώς εξέταζε κάθε κρίκο, τη στιγμή που το τρεμουλιασμένο του δάκτυλο χάιδευε τη δαγκάνα που ήταν προσαρτημένη στο τέλος της αλυσίδας. Η πριονιστική στολή ήταν έτοιμη.

Με το τρεμουλιαστό χέρι του, έδωσε ζωή στη μηχανή με τις λεπίδες. Ο τρόμος τον οδηγούσε, ο τρόμος για αυτά που τον περίμεναν και αυτά που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει για να αποκτήσει την ελπίδα για να ηρεμήσει το μυαλό του. Καθώς η πριονιστική στολή άρχισε να λειτουργεί, κατάλαβε ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το φόβο του και ήξερε ότι δε θα του αρέσει καθόλου.