Ashkovar halkı, yeni gardiyanlarının erişine tanık olmak ve ruhları ona bağlanırken bağlama ritüelini yapan adama mümkün olduğunca yakında durmak için tapınak meydanında toplandı. Rün taşına son vurulan son fırça darbeleriyle birlikte ruhları, Ermiş Olan'a bağlandığı esnada herkes, evlerinde oturanların bile, bir şeylerin çok yanlış gitmiş olduğunu fark etti.







Adam bunun nedeni biliyordu. Hokkalarındaki mürekkebin gücünü artırmak için kullandığı irin damlaları, mürekkebi güçlendirmek yerine tehlikeli bir hâle getirmişti ve bundan ötürü de yaptığı bağlama büyüsünün onu yok etmesi tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştı. Mürekkepvarî bir yozlaşma rün taşından yukarı doğru âdeta bir yılanmışçasına kıvrılarak ilerlemeye başladı ve önce fırçasını ardından adamın da elini kapladı. Bu noktadan sonra yayılması iyice hızlandı. Yüzünü ve ağzını ele geçirmesiyle birlikte, adam artık istese de çığlık atamazdı.







Tüm yaşantısı boyunca ona hocaları tarafından konulan kısıtlamaları aşarak nasıl daha büyük bir güce ulaşabileceğine dair planlar yapmıştı. Hatta bunu elde etmek için mürekkeplerinin gücünü artırmasını yasaklayan kutsal yasak emrini bile çiğnemişti. Gerçekten de artık Ermiş Olan'ın bağı sayesinde ruhuna dolup taşan bu tarifsiz gücü hissedebiliyordu. Eğer bundan sağ kurtulursa, zafer artık onundu.







Bağdan gelen gücü son damlasına kadar emmeye ve onu sarmaya çalışan yozlaşmış mürekkep akışını yenmeye çalıştı. Ortalığı bir inleme sesi sardı, bu ses halkının sesiydi. Kimisi ayaktayken sarsılmaya başladı. Zayıf olanlar yere yığıldı. Birçoğu kaçmaya çalıştı. Buna rağmen halkının gücünü emmeye devam etti. Ancak bu bile gelen mürekkep dalgasını durdurmaya yetmiyordu.





Adam, ciğerlerindeki nefes tükenmeye başladığı ve mürekkep onu tamamen kapladığı esnada bu durumdan bir çıkış yolu olduğunun farkına vardı. Kendi halkı olan Ashkovar halkıyla yaptığı bağ sadece onların korunması gerekiği zaman kullanılmalıydı... ve bu bağdan doğan gücün akış yönü iki taraflıydı.







Artık körü körüne nefretle hareket etmeyen adam, sahip olduğu son kudretiyle durdurulamaz mürekkebi bağın kendisine doğru ittirmeye başladı.





Dalganın yavaş yavaş geri çekildiğini hissederken bir yandan da yozlaşma tarafından yok edilen halkının dehşet verici çığlıkları işitti. Mürekkebin işi bittikten sonra gözlerini değişen dünyaya açtı. Ashkovar halkı artık yoktu. Onun yerine her bir Ashkovarlı dehşet verici hayaletlere dönüşmüştü ve artık kan ve kemikten değil, ağdalı ve lekeli mürekkeptendiler.