Pomiędzy stworzeniami z dżungli Yama Raksav nie ma czegoś takiego jak harmonia. Nawet najmniejsza oznaka słabości oznacza rychłą śmierć od ugryzienia, pazura, kopyta. Mówią, że kiedy Jeździec był młodym chłopakiem i ścinał plewy na rodzinnym polu, został porwany przez ogromnego nietoperza szukającego przekąski na wynos. Ten chłopiec miał jednak inne plany i wydostał się z chwytu swojego porywacza, przedostał na jego plecy i sprowadził na ziemię za pomocą swoich narzędzi. Powstając z krwawego wraku, odurzony dreszczem bitewnych emocji chłopiec zrozumiał, że odnalazł swoje powołanie.

Chłopiec dorastał i każdego lata powracał na to rodzinne pole, często wkraczając do buszu, aby jeszcze raz odnaleźć ten dawny dreszczyk spowodowany ryzykiem śmierci ze strony szczęk albo upadku z wysoka. Lata mijały, a płomień w nim tylko rósł w siłę. Studiował bujną dżunglę, z każdą wyprawą zagłębiając się dalej, aż w końcu dotarł do jaskiń w samym sercu niebezpiecznej ziemi. Mówią, że wieczorem przed palącą żarem letnią nocą Jeździec, wyposażony jedynie w linę, butelkę płynnej odwagi i płomienną determinację, by jeszcze raz poczuć, jak to jest znaleźć się wysoko na niebie, wkroczył do środka...