Στις όξινες ζούγκλες της Νήσου Jidi, το δηλητήριο κυλά στις φλέβες και κοχλάζει στα εντόσθια κάθε πλάσματος που σέρνεται, σκαρφαλώνει ή μπουσουλά ανάμεσα στις καυστικές κληματαριές. Ωστόσο σε αυτό το τοξικό θηριοτροφείο, ο Venomancer θεωρείται ο πιο φαρμακερός. Πριν αιώνες, ένας βοτανολόγος με το όνομα Lesale έφτασε στη νήσο, αναζητώντας φυσικές ουσίες που θα μπορούσε να εκχυλίσει από ρίζες και ανθούς, αλλά αντ' αυτού βρήκε μια τρομερή μεταμόρφωση. Δυο χιλιόμετρα μέσα στην πυκνή ζούγκλα, ο Lesale συνάντησε ένα ερπετό μεταμφιεσμένο ως ένα παρασιτικό φυτό στο κορμό δένδρου, το οποίο τον τσίμπησε όταν έκανε το λάθος να το πλησιάσει για να το δει καλύτερα. Απεγνωσμένος, με ημιτελή γνώση για τις ιδιότητες του δηλητηρίου και των βοτάνων της ζούγκλας, ανακάτεψε λίγο από το φαρμάκι του ερπετού, που το έλιωσε με το ραβδί του, με το νέκταρ από μια ερυθρή ορχιδέα που είχε μόλις περιμαζέψει, για να φτιάξει ένα αντίδοτο. Λίγες στιγμές πριν τον κατακυριεύσει η μαύρη παράλυση, περιέλουσε το αγκάθι της ορχιδέας με το μείγμα και το κάρφωσε στη φλέβα του, με αποτέλεσμα να πέσει αμέσως σε κόμμα.

Δεκαεφτά χρόνια αργότερα, κάτι κουνήθηκε ξανά στο σημείο που είχε πέσει, σταματώντας τη διαχρονικό ανακάτεμα και συγκέντρωση των ουσιών: ο Venomancer. Όχι πια Lesale ο βοτανολόγος, αλλά Lesale ο θανατηφόρος. Το μυαλό του παρέμεινε ανέπαφο, αλλά το δέρμα του αντικαταστήθηκε από μια νέα ουσία, μία που ένωνε το δηλητήριο του ερπετού με το τοξικό περίβλημα της ορχιδέας. Οι ζούγκλες της Νήσου Jidi είχαν πλέον νέο άρχοντα, που μπροστά του ακόμα και τα πιο άγρια αρπακτικά σύντομα έμαθαν να υποκλίνονται ή να κρύβονται μέσα στο χώμα για να γλυτώσουν. Η φαρμακωμένη νήσος αποδείχτηκε πολύ μικρή και μια ανθρώπινη ορμή βαθιά στη καρδιά του Venomancer ώθησε τον Lesale σε αναζήτηση νέων δηλητηρίων, και νέων τρόπων να σπείρει το θάνατο.