Tkanina stworzenia wymaga nieustannej opieki, aby się nie poszarpała, albowiem jej rozplątanie może spowodować zniszczenie całych światów. Utrzymanie tej tkaniny w dobrym stanie to zadanie stworzeń zwanych Weaverami, które naprawiają wytarte kawałki siatki rzeczywistości. Bronią jej także przed stworzeniami, które przegryzają postrzępione fragmenty i składają w nich jaja – młode wyklute z tych jaj mogłyby szybko pożreć całe wszechświaty, jeśli umknęłyby uwadze Weaverów. Skitskurr był mistrzem wśród Weaverów, jego zadaniem było utrzymywanie niewielkiego obszaru stworzenia w mocno utkanym i nietkniętym stanie. Jednak taka praca nie była dla niego zadowalająca. Nie dawał mu spokoju fakt, że pierwotna praca przy stworzeniu była już całkowicie wykonana, Krosno ukończyło już swoją pracę i wyruszyło w dalszą podróż. On chciał tworzyć, a nie tylko utrzymywać – tkać światy według własnego pomysłu. Zaczął wprowadzać do części pod jego opieką drobne zmiany, ale szybko uzależnił się od dreszczyku emocji zapewnianego przez tworzenie, a jego modyfikacje stawały się coraz śmielsze, sprzeczne ze wzorem utkanym przez Krosno.

Przybyli więc dzierżący nożyce strażnicy i świat Weavera został wycięty, odseparowany od kosmicznej tkaniny i utkany na nowo, już bez jego udziału. Skitskurr został sam, oddzielony od swojego ludu – w takim stanie każdy inny przedstawiciel tego gatunku niezmiernie by cierpiał, jednak Skitskurr radował się, gdyż uzyskał wolność. Wolność do tworzenia własnych rzeczy, do rozpoczęcia od nowa. Surowe materiały, których potrzebował do stworzenia nowego świata, znajdowały się wszędzie dookoła niego. Wszystko, co musiał zrobić, to rozerwać szwy swojego dawnego świata.