500 jaar lang rustte de berg op hem, alleen zijn hoofd vrij van het verpletterende gewicht van zijn stenen gevangenis, die was gemaakt door de oude goden om zijn kinderlijke opstand te stoppen. Mos vormde langs de lijnen op zijn gezicht; gras groeide uit zijn oren; zijn blik werd versierd door de wilde bloemen die opkwamen uit de grond om zijn wangen. De meesten dachten dat hij allang dood was, gemarteld door de goden voor de oorlog die hij tegen de hemelen voerde, totdat alleen zijn legende nog over was. Maar zoals de verhalen zeggen: de Monkey King kan niet doodgaan.



En dus wachtte hij. Totdat de goden verschenen met een kans voor vrijspraak, verduurde hij. En toen ze eindelijk een prijs noemden, accepteerde de Sun Wukong: vergezel een jonge acoliet op zijn geheime bedevaart, bescherm hem tegen demonen en de gevaren op de weg en begeleid de man met een begeerde relikwie thuis. Doe dat, gehoorzaam de bevelen van de man nederig gedurende zijn dienst aan de heilige missie en bewijs dat je hervormd bent.



Voor de verandering vervulde Sun Wukong zijn eed aan de goden des eer en boette hij voor de zonden van zijn geschiede opstanden. De acoliet, wijs geworden door de ontberingen, keerde terug naar zijn tempel met het relikwie in de hand en Wukong - voor het eerst met een goede reputatie onder de goden des gevolgen - was voor een tijdje tevreden om zijn avonturen en glorie op te geven. Maar de Monkey King was voor kattenkwaad gemaakt... en de oude goden beledigen wordt nooit saai.