Za życia mag mrozu Ethreain (wtedy jeszcze nie Lich) używał niszczycielskiej mocy lodu, aby zniewalać całe królestwa. Jego poddani z pomocą kilku zdesperowanych czarodziejów w końcu zebrali się na odwagę i urządzili na niego zasadzkę. Uzbrojeni w wystarczającą ilość zaczarowanej liny, żeby uwiązać go na zawsze, przytwierdzili go do adamantowych obciążników i wrzucili do słynnego bezdennego stawu. Jak się okazało, tak naprawdę nie był bezdenny.

Mag spadał przez około rok, zanim osiadł na skałach. Tam też spoczywał – był martwy, ale jego ciało nie ulegało rozkładowi. Było tak, aż geomanta Anhil nie zdecydował się zweryfikować rzekomej legendarnej bezdenności Czarnego Stawu. Sonda wodna Anhila zahaczyła o liny, którymi związany był martwy mag, i wyciągnęła na powierzchnię niespodziewaną zdobycz. Myśląc, że dzięki ożywieniu martwego mógłby zapytać go o właściwości stawu, Anhil zdjął z trupa wiązania i rozpoczął prosty rytuał rezurekcji. Nawet o potomkach wrogów Ethreaina dawno już wtedy zapomniano, więc nikt nie mógł ostrzec geomanty o jego nieostrożności. Sam jednak przekonał się o swoim błędnym osądzie niemal natychmiast, kiedy to Lich zrzucił z siebie okowy i pożarł go.