Οι Απόγονοι της Μεγάλης Έδρας των Cymurri έφερναν, εδώ και αιώνες, τους Oracle τους αποκλειστικά από το Εκκολαπτήριο Ελεφαντοστού, ψηλά στις κορυφές της Οροσειράς του Ζηλωτή, δίνοντας μια προκαταβολή τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου και το υπόλοιπο ποσό κατά την παράδοση, μπροστά στην Πύλη του Graven King, ενός ώριμου και καλά εκπαιδευμένου προφήτη.

Μεγαλωμένοι από τις ίδιες Κάτωχρες Σίβυλλες που τους ανέθρεψαν και τους γέννησαν, όλοι οι εγκεκριμένοι Oracle ήταν δεμένοι με τον κόσμο που ξέρουμε μέσω των υλικών σωμάτων τους. Παράλληλα, οι ψυχές τους περιπλανώνταν μακριά, μετά βίας δέσμιες με έναν αστρικό ομφάλιο λώρο. Επιστρέφοντας από τις κοσμικές περιπλανήσεις τους, οι προφήτες έδιναν μυστικιστικές ομιλίες, τις οποίες ανέλυαν οι Σύμβουλοι των Cymurri, και οι οποίοι έβλεπαν σε αυτές οράματα για το μέλλον, διπλωματικές συμβουλές και όλα τα υπερφυσικά πολεμοφόδια που χρειαζόταν η γενεαλογία των Graven Kings για να εξασφαλίσει τη νίκη σε κάθε εκστρατεία. Έτσι ίσχυε για γενιές ολόκληρες, με τις σελίδες του Graventome να γεμίζουν με τα ονόματα των νικηφόρων βασιλιάδων και των καινούριων περιοχών που είχαν αποκτήσει. Έτσι ίσχυε, μέχρι που ένας συγκεκριμένος Oracle με το όνομα Nerif έφτασε να υπηρετεί τον τελευταίο από τους βασιλιάδες με τις πέτρινες περικεφαλαίες.

Από την αρχή κιόλας, οι προφητείες του Nerif ήταν ασυνήθιστες. Έμοιαζαν όχι σαν να προμηνύουν το μέλλον, αλλά να το διαμορφώνουν. Ο παράξενος μάντης έδινε συμβουλές που κανένας δεν επιζητούσε και ξαφνικά οι Cymurri βρίσκονταν μπλεγμένοι σε συγκρούσεις με νέους εχθρούς. Οι Σύμβουλοι, αισθανόμενοι την απειλή της ισχύος τους, γρήγορα απέδωσαν αυτές τις ανεπιθύμητες εξελίξεις στο νεότερο Oracle. Απαίτησαν την απομάκρυνσή του, ζητώντας από τις Σίβυλλες να πάρουν πίσω τον ελαττωματικό τους προφήτη και να τον αντικαταστήσουν με ένα άξιο υποκατάστατο. Μα ο Nerif περιέγραψε ένα δυσοίωνο όνειρο της καταστροφής του Εκκολαπτηρίου και μέσα σε λίγες ώρες κατέφτασαν νέα της καταστροφής της αρχαίας σχολής σε μια ολέθρια χιονοστιβάδα. Φοβούμενοι ότι θα έχουν την ίδια τύχη με τις Κάτωχρες Σίβυλλες, οι Σύμβουλοι αποσύρθηκαν στα δωμάτια συμβουλών τους, ανήσυχοι ξαφνικά μην τύχουν της προσοχής του Oracle.

Ο Graven King, ωστόσο, ήταν ένα πλάσμα μεγάλης πρακτικότητας. Αμφισβητούσε την αφοσίωση των ιδιαιτέρως συνετών Συμβούλων του. Ένας τόσο σπάνιος Oracle, υποστήριζε, θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως όπλο για να διευρύνει την περιοχή που του ανήκει. Επομένως, υποβίβασε τους δειλούς συμβούλους του και πήρε το Nerif στο πλευρό του. Με μια απερίσκεπτη κατανόηση του ταλέντου του Nerif, εξέφραζε ξεκάθαρα τα αποτελέσματα που επιθυμούσε και καλόπιανε το Nerif ώστε να εκστομίζει τις ευχές του ως προφητείες.

Στην αρχή, όλα ήταν καλά. Ο τελευταίος Graven King καυχιόταν ότι, έχοντας με το μέρος του τον αγαπημένο της μοίρας, είχε στα χέρια του την ίδια τη Μοίρα. Έπρεπε, τότε, να το είχε εκλάβει ως προειδοποίηση ότι, την παραμονή της εισβολής του στο βασίλειο του Αχόρταγου Σατράπη, αν και επιχείρησε να εξαναγκάσει τον Oracle του να προβλέψει σίγουρη νίκη, ο Nerif απλά και σιγά ψέλλισε, «Όλες οι καταλήξεις είναι πιθανές». Δεν μπορούσε να αποσπάσει πιο αμετάκλιτη δήλωση από το στόμα του Nerif. Παρόλα αυτά, ο Graven King ήταν σίγουρος για το στρατό του. Η Σατραπεία ήταν περίκλειστη από ξηρά, με μικρό στρατό και αποκλεισμένη από πιθανούς συμμάχους. Ερμήνευσε το «Όλες οι καταλήξεις είναι πιθανές» ως ότι υπήρχε μικρός κίνδυνος για το σχέδιό του, καθώς είχε τακτική υπεροχή.

Φυσικά, γνωρίζουμε σήμερα ότι θα έπρεπε να πάρει τα λόγια του μάντη πιο κυριολεκτικά. Ακόμη και με προσεκτική μελέτη των Σχολιασμένων Χρονικών του If, το τί συνέβη στο πεδίο μπροστά από το παλάτι του Αχόρταγου Σατράπη είναι σχεδόν αδύνατο να το φανταστούμε. Απ' ότι φαίνεται στη διάρκεια του μακελειού, η μάχη άρχισε να διακλαδίζεται. Σε κάθε κρίσιμη στιγμή, η πραγματικότητα άνοιγε και έσπαγε σε κομμάτια. Στρατιώτες που έπεφταν στη μάχη στέκονταν επίσης στα πόδια τους, έτοιμοι να πολεμήσουν. Τα μυαλά τους επίσης χωρίζονταν, με τους πολεμιστές να βρίσκουν τους εαυτούς τους νεκρούς και ζωντανούς, υπάρχοντες και μη. Νίκη και ήττα ήταν πια διχοτομημένες, με αποτέλεσμα κάθε ξεχωριστή έκβαση να βιώνεται ταυτόχρονα, και από τους δύο στρατούς. Το σύμπαν είχε καταστεί ένας διάδρομος με καθρέφτες, όπου όλοι οι καθρέφτες έσπαγαν ατέρμονα.

Η άμεση επίδραση και στους δυο στρατούς ήταν παραφροσύνη. Αδυνατώντας να κατανοήσει την κατάσταση του να είναι και νικητής και ηττημένος, το μυαλό του Graven King βυθίστηκε στην τρέλα. Και ο αφελής Σατράπης δεν είχε καλύτερη κατάληξη. Οι αντικρουόμενες πραγματικότητες συνέχισαν να χωρίζονται ξανά και ξανά, δημιουργώντας άπειρες ιστορίες, στις οποίες ο μπερδεμένος πληθυσμός σύντομα χάνει την ικανότητα να τρώει, να ντύνεται, να αμύνεται και να αναπαράγεται.

Πολύ πριν φανούν οι συνέπειες, όμως, οι επιφυλακτικοί Σύμβουλοι των Cymurri άρπαξαν τον Nerif, τον έδεσαν και τον φίμωσαν, και τον έστειλαν με ένα σκάφος έξω από το σύμπαν τους, ελπίζοντας ότι δεν θα ξαναέβλαπτε ποτέ κανένα. Ήταν, βέβαια, πολύ αργά για εκείνους. Και ίσως να είναι και για εμάς.