In tijden van een grote plaag, werd een duistere monnik met duistere neigingen, ene Rotund'jere, bevorderd tot de rank van karnidaal, te danken aan de plotse dood van zijn superieuren. Terwijl anderen van de orde hulp boden aan de zieken, sloot de nieuwe kardinaal zichzelf af van de buitenwereld binnenin de Rumusque-kathedraal, bezig met het plannen van het bemachtigen van landgoed van stervende edelen, door hen spirituele beloningen te beloven als zij hun aardse domeinen overhandigen. Wanneer de plaag begon te vervagen, werd zijn gedrag onder de aandacht gebracht bij de hogere orde, die hem schuldig bevond van ketterij en veroordeelde hem tot het dienen in de plagenafdeling, gevangen in spreuken die hem een langzame, slepende ziekte verzekerde. Maar ze hadden niet gerekend op zijn natuurlijke immuniteit. Rotun'jere kreeg de pokken, maar in plaats van te sterven, kwam er achter dat het zijn kracht voedde, wat hem in een waarlijke plagenmagiër veranderde: een paus der pesten. Zichzelf tot Necrophos gedoopt, reist hij de wereld af, de plaag verspreidend waar hij ook staat en gaat, groeiend in verschrikkelijke macht met elk dorpje dat zijn verderfelijke aanwezigheid uitwist.