Karroch już od dziecka żył wśród zwierząt. Jego matka umarła przy porodzie, a ojciec, podkuwacz koni ostatniego króla Slom, został stratowany na śmierć, kiedy Karroch miał zaledwie pięć lat. Po tych wydarzeniach został wcielony jako czeladnik do królewskiej menażerii, gdzie dorastał otoczony bestiami królewskiego dworu: lwami, małpami, jeleniami, a także mniej znanymi gatunkami – takimi, w które mało kto wierzy. Kiedy miał siedem lat, był świadkiem, jak pewien odkrywca przyprowadził na dwór bestię, jakiej nikt wcześniej nie widział. Spętana łańcuchami, została zaciągnięta przez oblicze króla i przemówiła, choć jej usta wcale się nie poruszały. Jej słowa były błaganiem o wolność. Król jedynie roześmiał się i rozkazał bestii dać pokaz ku jego uciesze. Kiedy ta odmówiła, uderzył ją Szalonym Berłem i rozkazał zamknąć ją z resztą zwierzyny.

W ciągu kolejnych miesięcy młody Karroch przemycał rannej bestii jedzenie i lekarstwa, ale udało mu się tylko spowolnić jej chorobę. Bestia przemawiała do niego bez słów i z biegiem czasu ich więź pogłębiała się, aż w końcu chłopiec zorientował się, że sam potrafi rozmawiać z bestią. Co więcej, potrafił rozmawiać ze wszystkimi stworzeniami w królewskiej menażerii. W nocy śmierci bestii chłopiec wpadł w furię. Podburzył wszystkie dworskie zwierzęta do buntu i otworzył ich klatki, aby siały zamęt na terenie pałacu. W wyniku tego zamieszania ostatni król został zmasakrowany. Pośród tego chaosu jeden z królewskich rogaczy oddał pokłon chłopcu, który go uwolnił. Ten, od tej chwili znany jako Beastmaster, dosiadł jelenia i razem uciekli, przeskoczywszy ponad wysokimi murami posiadłości. Karroch, teraz już mężczyzna, nie utracił swojej zdolności do rozmawiania z dzikimi bestiami. Wyrósł na wojownika całkowicie spojonego z dzikością natury.