Purist Gromowładny był zaciekłym, niezmordowanym w walce, głęboko oddanym sprawie rycerzem związanym ślubami z zakonem będącym mu domem odkąd jako giermek służył rycerzom o wielkiej reputacji. Poświęcił całe swoje życie służbie Wszechwiedzącemu – temu, który widzi wszystko. Toczył więc wraz z zakonem świętą walkę i był tą służbą tak pochłonięty, że nie kwestionował jej, póki starczało mu sił oraz normalnego wśród młodzieży porywczego męstwa. Jednak przez wszystkie długie lata krucjaty, kiedy jego seniorzy odchodzili z tego świata i byli chowani w żałosnych grobach na poboczach błotnistych dróg, kiedy jego bracia w przysiędze padali w walce ofiarą prymitywnych stworów nieposłusznych naukom Wszechwiedzącemu, kiedy jego właśni giermkowie byli wykańczani przez zasadzki, choroby i zanieczyszczoną wodę, zaczął wówczas kwestionować sens swoich ślubów – sens całej tej krucjaty.

Po odbyciu głębokiej medytacji pożegnał się ze swoją armią i wyruszył w długą wyprawę z powrotem do pełnych jaskiń klifów Emauracus, gdzie rzucił wyzwanie kapłanom Wszechwiedzącego. Żaden rycerz nie kwestionował wcześniej ich nauk, więc próbowali wrzucić go do dołu ofiarnego. Purist jednak nie dał się poruszyć, albowiem kiedy stawił im czoła, spowiła go poświata świętego światła. Wtedy pojęli, że objawił mu się Wszechwiedzący. Starszy hierofant zaprowadził go w trwającej całe tygodnie podróży do podziemi, do najgłębszej komnaty, świętości świętej. Będący tam skarb był nie jakimś abstrakcyjnym pojęciem mądrości i wnikliwości, nie jakąś zdobioną relikwia wymagającą do wiary odrobiny wyobraźni, ale samym najstarszym. To nie tak, że on tylko mieszkał w tych jaskiniach, o nie. On je stworzył.

Wszechwiedzący wykreował wokół siebie ogromną planetarną skorupę z minerałów jako ochronę przed wieloma kosmicznymi zagrożeniami. I w taki sposób, jak sam twierdzi, Wszystkowidzący stworzył świat, a zważywszy na pozostałe prawdy wyjawione Puristowi tamtego dnia, nie było żadnego powodu, by wątpić w tę historię. Być może Wszechwiedzący jest kłamcą, zamkniętym głęboko w kamiennym więzieniu, a nie stworzycielem świata, ale sługa zwany od tamtego dnia Omniknightem już nigdy nie kwestionował swojej wiary, a jego kampania w końcu nabrała sensu. Nie podlega żadnej wątpliwości to, że chwalebne moce, którymi jest napełniony i które zapewniają jego sojusznikom siłę w walce, są bez dwóch zdań prawdziwe.