Return to the Age of Bone
In een tijdperk dat zelfs voor het eigen geheugen verloren is gegaan, voedde Ostarion zijn drift voor het eeuwige leven niet met spectrale essentie, maar met een bijna-oneindige oogst van beenderen. De muren van zijn paleis waren gevormd met verkoolde botten; de straten geplaveid met beenderen van allerlei soorten schepsels en elke vijand. En zij van het vlees die dit domein betraden waren erg voorzichtig, want de koning was in de eerste plaats een verzamelaar, en er bewoog niets in het rijk van beenderen of het trok de aandacht van zijn knipperende ogen.